หมาที่บ้าน ที่ชื่อ โต กับ เตี้ย

ผมมีหมาเป็นสัตว์เลี้ยงประจำบ้านตั้งแต่เล็ก เลยคุ้นเคยกับสัตว์ และชอบ
ชอบเล่น เห็นว่ามันน่ารักดี ซื่อๆดี

โต กับ เตี้ย เป็นหมาพันธุ์ทาง ตัวผู้ สีขาวทั้งคู่ ตัวสูงไม่เกิน 50 ซม ได้มาตอนนั้นผมอยู่สักประถม 4-5 ถ้าจำไม่ผิด (กี๊ดดด 20 กว่าปีแล้ว) แต่ที่ผมจะเล่าให้ฟังคือ การตายของหมาพี่น้องคู่นี้
ผมไม่เคยเห็นศพหมาที่เลี้ยงไว้สักศพ เพราะ เมื่อมันตาย พ่อผมจะรีบเอาไปจัดการก่อนที่ผมจะกลับจากโรงเรียน พ่อไม่อยากให้ผมเห็น ผมเข้าใจ

วันเวลาผ่านไป วันหนึ่ง เจ้าเตี้ย ตายเพราะอะไรไม่รู้ น้ำลายฟูมปาก แล้วก็แข็งไป นั่นคือคำบอกเล่า
แต่ที่ฝังใจผมที่สุดคือ เจ้าโต

หลังจากเจ้าเตี้ยตายไปสามสี่เดือน โตอยู่ตัวเดียว ไม่มีเพื่อนคอยฟัดเล่นแล้ว มันก็ได้แต่นั่งแก่ รอคนมาเล่นด้วย รออาหารมื้อต่อไป แล้วก็นอน

วันนึงผมกลับจากโรงเรียน พบคนมุงในบ้านผมเยอะ พอเข้าไปดู พี่บอกว่า โตถูกรถถอยทับหัว ตาถลน แต่ไม่ตาย พาไปหาหมอ หมอตัดตาออก ตอนนี้นอนอยู่ ผมตกใจกับเหตุการณ์ไม่คาดฝัน หนึ่งในคนมุงดูนั้นคือ คนที่ขับรถทับ เป็นคุณน้าผู้หญิง เค้าขอโทษขอโพยผมมากมาย ตอนนั้นเด็กน้อย(ผมเอง)ไม่เข้าใจถึงการให้อภัย ได้แต่โกรธๆๆๆ แล้วก็ร้องไห้ ผมเลยตั้งใจจะดูแลเจ้าโต ให้ถึงทีุ่สุด ตอนนั้น เลยพามันขึ้นไปนานใกล้ๆห้องนอน

คืนนั้น ฝนตกหนัก ลมแรง โตร้องโหยหวน คงเพราะยาชาหมดฤทธิ์ ลองคิดดู เป็นคนที่ถูกตัดลูกตาทิ้งไปข้างนึง ก็ยังคงต้องนอนโรงพยาบาล แล้วคอยให้ยาระงับปวด แต่นี่หมา จะทำยังไง ยาชาหมดฤทธิ์ ความเจ็บปวดขนาด หมายังต้องร้องโหยหวน ไม่ใช่เสียงเห่า ไม่ใช่เสียงหอน เคล้ากับเสียงลมแรงของพายุฝน ผมนอนทนฟังทั้งคืน ทั้งหงุดหงิด เพราะง่วงนอน ทั้งสงสาร ออกไปนั่งดู ลูบหัวมัน แต่มันก็ยังร้องทั้งที่มือผมอยู่ที่หัว สงสารจับใจ นั่งร้องไห้กับหมา ใจนึงคิดอยากให้มันตายไปจะได้หมดทุกข์ มันร้องยันเช้า ผมไมไ่ด้นอน

ผ่านไปหลายวัน โตไม่ร้องแล้ว แต่นอนตะแคงข้างเดียว เอาข้างที่ตาบอดติดพื้น ทั้งวัน ทั้งคืน
ถ้าไม่จับลุกขึ้นยืน จะไม่ลุกขึ้นมาเลย เพราะ มันลุกไม่ได้ เสียศูนย์ไปแล้ว เดินก็ไม่ตรง อึ ฉี่ ตรงที่มันนอนนั้นเอง จนพ่อแม่ผมต้องจับไปนอนในสวน แต่มันก็พยายามผงกหัวมารับผม ตอนผมกลับจากโรงเรียน

จนวันหนึ่ง ผมกลับมา ก็ไม่เห็นมันแล้ว พ่อผมจัดการศพก่อนผมกลับมา เช่นเดิม

กรรมเก่า คงส่งผลให้โตต้องรับเคราะห์ในชาตินี้ เป็นหมาที่ตายอย่างทรมานที่สุดเท่าที่ผมเคยเลี้ยง แต่ละคนมีกรรมของตัวเอง จะมาตามทัน จะมาส่งผลหนักเบา เมื่อไหร่ ไม่รู้ .... ไม่รู้เลย ทำได้แค่ อย่าประมาท

วันนี้ ในขณะที่เขียนเรื่องนี้ ผมอยากกลับไปขอโทษคุณน้าที่ถอยรถทับเจ้าโต
ขอโทษที่ผมไม่ได้ให้อภัยเค้า ไม่รู้กลับไทยคราวนี้ จะหาเค้าเจอมั้ย จะลองดู อยากให้กรรมที่มีสิ้นแล้วต่อกัน เค้าไม่มีเจตนา ผมก็ไม่ควรผูกกรรมใหม่กับเค้า