ช่วงนี้สนใจเรื่องเงินทอง

เมื่อตอนจบตรีใหม่ๆ เริ่มทำงาน รับงานนอก รายได้ส่วนตัวเยอะกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้เสียอีก ผมซื้อ Honda Accord 2003 รุ่น Top สุด ราคา 1.6 ล้านบาท ผ่อนเดือนละเกือบสามหมื่น ไม่กลัวเลยว้าเงินจะขาดมือ แต่ก็ผ่อนไม่จบ ไปเรียนต่อ เลยขายซะ รถอายุสามปี ขาดทุนไปสามแสน ได้เงินดาวน์กลับมาพร้อมเงินที่ผ่อนไปอีกนิดหน่อย

ถ้าเป็นผมตอนนี้ ผมจะไม่ซื้อรถคันละล้านหกแน่ๆ รายได้ก็พออยู่ได้ แต่ผมมองเรื่องการมีธุรกิจเป็นของตัวเองเป็นสำคัญ เงินขนาดนั้นผมเอามาลงทุนดีกว่าก่อนหน้านี้สักสองปี คิดตลอดว่าจะทำอะไรดี คิดไม่จบ ไม่กล้าเสี่ยง จนกระทั่งชีวิตพบจุดเปลี่ยนอันยิ่งใหญ่อีกครั้งเมื่อพ่อและแม่ผมเสียในเวลาที่ไล่เลี่ยกัน ผมจึงรู้ว่าความไม่แน่นอนในชีวิตมีสูงมาก เคนคิดว่าพ่อแม่จะอยู่กับเราไปเรื่อยๆ เงินหมดก็ยืมพ่อแม่ได้ แต่ตอนท่านจากไป สมบัติที่ทิ้งไว้ให้ มันซับซ้อนกว่าที่คิด ท่านดูแลเรื่องวุ่นวายเหล่านี้เอาไว้ตลอดแม้จะแก่เฒ่า ผมจึงรู้สำนึกว่าชีวิตมันต้องทำเองมากกว่านั้น เกิดอาการกลัว กลัวความไม่แน่นอนแม้จะทำงานในบริษัทที่มั่นคง อะไรก็ไม่มั่นคง ทุกคนตายได้ทั้งนั้น การมีธุรกิจที่คอยสร้างรายได้ให้อย่างยังยืนและเพียงพอที่จะออมสำหรับวันที่ทำงานไม่ไหว นั่นเป็นสิ่งที่ผมต้องการในตอนนี้

วันนี้ผมมายืนต่อแถวเอาเงินเข้าธนาคารเพื่อหมุนเป็นทุนซื้อน้ำมันมาขายในวันต่อๆไป คนข้างๆกำลังปรึกษาเจ้าหน้าที่เรื่องการชำระ Speedy cash ผมก็เคยติดกับเงินกู้ส่วนบุคคลพวกนี้อยู่พักนึง เคยคิดว่าเอาไว้ทำทุน แต่จริงๆ ดอกเบี้ยมันไปเร็วกว่ากำไรมากๆ เรื่องเงินๆทองๆเราจับต้องมาตั้งแต่เด็ก แต่สักกี่คนที่รู้ทันและไม่พลาดเรื่องการกู้หนี้ยืมสิน

วันนี้ผมซื้อรถกระบะ ก็ยังผ่อน แต่กระบะคันนี้ พาผมเดินทางวันละร้อยกิโล ถ้าใช้บริการสาธารณะจะต้องใช้เวลามากกว่าสามชั่วโมง ค่าแท็กซี่เกินค่าน้ำมันและค่าทางด่วนไปสองเท่า รถคันนี้จำเป็น และผมถือเป็นหนี้รวย

ผมไม่กล้าซื้อรถแพงๆ ถ้าไม่มีเงินสดไปซื้อมา ดอกเบี้ยให้ 0% ผมก็ไม่เอา เพราะรถใหม่ออกมา ราคาตกทันที เคยคิดเหมือนกันว่ารถคันนึงจะขับมันจนกว่าจะพัง แต่เชื่อเถอะ ผมเปลี่ยนรถก่อนแน่ๆ รถมือสองเป็นทางเลือกหลักของผมเลย ไม่กลัวถ้าต้องซ่อม หัดดูรถ ศึกษาข้อมูล แค่นี้ผมก็ได้รถอายุไม่มากสภาพดีๆใช้ได้เหมือนกัน จับมาขายต่อก็ยังได้

วันนี้ผมมีเป้าหมายใหม่คือ แก่โดยไม่พึ่งใคร สู้ๆนะครับ